Astri przybyła do nas w grudniu 2009. Jadąc z hodowli wszyscy byli bardziej przejęci niĹź szczenior, ,ktĂłry cała drogę przespał. Astri zupełnie nie przejęła się , ze nie ma mamy, rodzeństwa, znajomych zapachĂłw – na powitanie wbiła się Mumkowi zębami w szyję – wilczaki tak wyraĹźają aprobatę. Mumek starał się dzielnie ignorować lub unikać namolnego dzieciaka myśląc , Ĺźe przeczeka ten trudny moment i gość sobie pĂłjdzie skąd przyszedł. Nie poszedł.
Astri okazała się typowym wilczakiem – uczy się błyskawicznie jakby tu przechytrzyć swojego człowieka. Na szczęście potrafię przejrzeć te gierki. Szybko okazało się, ze porady matki hodowlanej o tym, Ĺźeby zasłaniać sposoby otwierania drzwi i szafek wcale nie były przesadzone a legendy o wilczakach otwierających okna i czekających na parapecie na swojego pana bynajmniej są legendami. Dzięki Aszczurze poznaliśmy teĹź urok spacerĂłw o godzinie 5 rano i odkryliśmy, ze Śląsk jest generalnie mega zalesionym regionem. Mumek natomiast przezywa drugą młodość. Zaktywizowany przez młodą wilczycę wydobył z siebie nawet instynkt obrony stada i z tego powodu razem nie mogą bawić się z innymi psami, bo Mumek sobie nie Ĺźyczy kontaktĂłw swojej suki z innymi.
Ponieważ życie z Wilczakiem łatwe nie jest, postanowiłam, ze Aszczura tez będzie miała dużo wyzwań. Od czasu do czasu chowamy jej jakieś fajne rzeczy w lesie i musi sobie wytropić, czasem jeździmy na linie.


http://www.wolfdog.org/drupal/pl/gallery/subcat/1/12074/